Kendimi Bilmediğim bir sona hazırlıyorum

Kendimi bilmediğim bir sona hazırlıyorum.
Tüm uğraşlar çabalar bunun için.
Korkuyorum neyden korktuğumu bilemeden, ürküyorum.
 Hasret çekiyorum neye hasretim bilemeden, özlüyorum.
Ve yaşıyorum ne için yaşadığımı bilemeden!!
Öylesine bir hayat işte benimki..
tek başına tüm umutlardan mutluluklardan uzak.
Sürekli bir şeylerden kaçıyor hissetmediğim duygular adına çaba veriyorum.
Herkesi her şeyi geride bırakarak arkamı dönüp uzaklaşmak istiyorum yalnız çaresiz?
yıldım artık kendime mücadelemden.
Pes ettim!!

 Sensiz geçen yıllarım vardı ya hani,
hiçbir şey acıtamamıştı beni bu denli.
Yine yalnız yine umutsuz ve yine çaresizdim ben.
Eksiktin ama kimdin ki sen.
Umursamıyordum bile.
Kim olduğunu bilmediğim halde kaçıyordum senden.
Yasamadan anlamak öyle zormuş ki meğer..
ve sen karşıma çıktın yeniden.
 İlk günlerde mutluydum bende.
Mutluyum diyordum her önüme gelene
onca yıldan sonra bende mutluyum.
 Herkese her şeye tüm yaşanmışlara rağmen mutluydum.
Yavaş yavaş anladım senin için hiçbirşey ifade etmediğimi..

 ve başlamalıydı artık mücadelem.
Ne kadar zor olsa da senden vazgeçmeliydim.
Gecelerce günlerce ağladım ama başaramadım
senden bir adım dahi uzaklaşamadım.
Ve hep bir gün senin baskasına aşık olacağından korkarak yaşadım.
Hep bu sondan kaçındım.
Ve gördüm işte.
Sen başkasına aşıktın.
Ben sana sen ona.. hayat değil mi işte?
bu aşamadan sonra bitmeliydin benim için
uzaklaşmalıydım senden çıkmalıydın hayatımdan.
Gözlerine baktıkça dahaçok acıyordu içim.
Senden nefret ediyorum diye haykırmak istiyordum
gözlerine bakarak..
sonra da saatlerce omzunda hıçkıra hıçkıra ağlamak.
Sürekli düşündüm beni sana çeken ne diye.
Hiç bir şey bulamadım
belkide bu yüzden bu kadar çok seviyordum seni.
Ve gözyaşlarımla süslediğim bu yazım senin içindi.

Alıntı