Ve her kaybedis, bir baslangiç...
Seni seçmis oldugum su günler inan anlatilmaz
huzurunu yasiyorum içimde.
Essin yüregime!
Gün be gün çogaliyorum.
Çiçek çiçek açip, mis oluyorum.
Gönderdigim rüzgarla seni çagiriyor kokum.
Sevdan baslangicim olsun istiyorum,
sonra ardindan üçnokta (...) koymak.
Bir kez daha görüyorum aynalarda parladigini gözlerimin
ve yansimami tüm gülen gözlerde, sen bilmesende.
Öyle doymustum ki hüzne, uzun zaman oldu,
degisti mevsimler,özlemisim...
Geceleri dörtgözle bekleyip,
yalnizligimi kovuyorum odamdan, seninle kaliyorum.
Anlayacagin, korkmuyorum karanliktan.
Ya da oturup ayin üzerine,
izliyorum seni, senden habersiz.
Asirlar geçme doymazmisim gibi geliyor.
Gündüzler hiç gelmesin istiyorum.
Döküyorum yapraklarimi, insanlari kovamiyorum.
Sensizim!
Zaman, eski zaman degil.
Saklamaya lüzum yok ellerimin titredigini,
tutmadigini dizlerimin.
Yüregimi saklamaya lüzum yok.
Gün gibi asikar her sey.
Gönlümde bir bayram havasi, uçurdugum rengarenk balonlari tutamiyor kimse.
Herkes anliyor, senden baska.
Neyim var ki utanilacak?
Hiç! Ne mutlu bana.
Bildigim ve bilmedigim kayiplarimin ardindan
üzülmedigime sasmamak lazim.
Hem öyle tokum ki aciya, aciyan yerlerimi çoktan kesip attim.
Seninle yeniden yer bulmayacak nasilsa.
Her seyin basi inanmak degil mi?
Inaniyorum buna.
Baslangiç mi? Çok güzeldir hep.
En güzel üç noktasi (...) hayatin.
Son baslangicim olsan sen,
keske!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder